ข้าก็เเค่วิญญาณตนหนึ่ง(Yaoi)

https://pin.it/2viABDW

“ข้ายังไม่เคยเห็นใครตายได้อนาถขนาดนี้มาก่อนเลย...”

“บ้าน่า! หนักกว่านี้ก็เคยมีเถอะ อีกอย่างผมยังไม่ตายแค่เสมือนตายเท่านั้น ตายแบบปลอมๆอ่ะ! คุณบอกเองไม่ใช่หรอ” 

ชายหนุ่มชุดดำกรอกตารอบนึง“ใช่ หนักกว่านี้ก็มี แต่เคสที่ลูกชิ้นติดคอขาดหายใจตายเนี่ยมีไม่กี่คนบนโลกหรอกนะที่จะทำได้เหมือนคุณอะ”

“ก็บอกว่ายังไม่ตายไง ทำไมคุณชอบย้ำคำว่าตายจังเลยอ่ะ”เด็กหนุ่มเมินอาการแฉะของอีกฝ่าย มองผ่านกระจกไปยังร่างที่นอนโคม่าอยู่บนเตียงพร้อมกับเครื่องช่วยหายใจ 

เขาเพิ่งอายุ 19 ปีแต่ต้องมานอนเป็นผักอยู่บนเตียงเพราะความตะกละของตนอ่า...เขาจะโทษอะไรดีระหว่างลูกชิ้นกับตัวเอง 

“ช่างเถอะ ว่าแต่คุณพร้อมหรือยัง..”

“ไม่พร้อมได้ป่ะล่ะ...”

“ถ้าคุณอยากย่นเวลาตายของตัวเองก็ได้นะ”

“เหอะๆ ไปกันเถอะ คุณยังจะลีลาอีกทำไมล่ะ!”

“.....”

ซานมองร่างตัวเองที่ลอยอยู่บนห้วงอากาศ อืม..หรือจะเรียกว่าจักรวาลดีนะ ที่นี่มีดาวนับร้อยนับพันดวงนับไม่หวาดไม่ไหว ช่างเป็นภาพละลานตาเสียจริง 

เอาเข้าจริงเหมือนเขาจะเห็นทางช้างเผือกด้วยล่ะ หึ้ยย  นั้นเป็นของจริงใช่ไหม!

“เอาล่ะ ข้าจะแนะนำตัวเองก่อน ข้าชื่อฟาร์ หมายเลย20019 เป็นระบบล่าสุดควีนสร้างขึ้นมาในจักรวาลแห่งนี้ หน้าที่ของข้าคือเป็นผู้ช่วยของคุณในการทำภารกิจ”

“อ้อ ยินดีที่ได้รู้จักครับ! ผมชื่อซานเป็นวิญญาณที่คุณเพิ่งฉกมาเมื่อกี้ หวังว่าเราจะร่วมงานด้วยกันดีนะครับ”

ท่าทางไม่ทุกข์ร้อนของเด็กหนุ่มทำให้ฟาร์มต้องเลิกคิ้ว “คุณดูไม่เสียใจเลยนะ?”

ซานชะงักรีบเก็บท่าทางระริกระรี้ของตัวเองกลับมาอยากรวดเร็ว

“ผมกำลังเก็บอาการอยู่ จริงๆนะ...”

จะให้บอกได้ไงว่าเขาอ่ะ อ่านนิยายแบบนี้มาเป็นร้อยเป็นพันเรื่องมโนพร่ำเพ้ออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

ว่าเมื่อไหร่แ***จะเกิดกับกูสักทีวะ เ***ยรอจนรากงอกแล้วเนี่ย!

“หรอ..”ฟาร์ทำหน้าตาไม่เชื่อถือ

“แน่นอน! ”

เขาเป็นคนไร้ญาติขาดมิตรในโลกความเป็นจริงจึงไม่มีอะไรให้เขาห่วงหาอาวรณ์อีกแล้วนอกจากนิยายวายที่เหลือเป็นตั้งที่ยังไม่ได้อ่าน

พ่อแม่ของซานจากเขาไปตั้งแต่อายุได้ 9 ขวบ เขาจึงต้องอยู่คนเดียวนับตั้งแต่นั้นมา

มีญาติก็เหมือนไม่มีพวกนั้นจ้องเเต่จะฮุบสมบัติที่พ่อแม่เขาเหลือไว้ให้ แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีโชคดี 

ลุงหลี่คนสนิทของพ่อยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือทำให้พวกนั้นแม้แต่ขอบโต๊ะพวกมันก็เเคะไม่ได้!

ทว่าท่านเพิ่งชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว เพราะฉะนั้นเขาขอพูดอีกครั้งว่าในโลกนี้นอกจากนิยายเขาก็ไม่ห่วงหาอะไรอีกแล้วล่ะ! 

เเต่มีอย่างหนึ่งที่เด็กหนุ่มกังวล

“ฟาร์ ถ้าร่างผมตาย จิตวิญญาณของผมจะตายตามไปด้วยหรือเปล่า”

“อาจจะใช่หรือไม่ใช่ บางทีคุณอาจจะสลายหายไปหรือไม่ก็ติดอยู่ที่นี่..”

“ฟาร์ คุณเป็นระบบจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่ควีนจับคุณมาทำระบบหรอกนะ”

ฟาร์กรอกตาถึงเขาจะเเสดงกิริยาเหมือนมนุษย์สักเท่าไหร่แต่เขามั่นใจเต็มร้อยว่าเขาเป็นระบบ เเละเป็นระบบอัจฉริยะด้วย

“ไม่ต้องห่วงเรื่องของข้าหรอก มาคุยเรื่องของคุณดีกว่า”เขารีบพาอีกฝ่ายเปลี่ยนเรื่องก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้

“อื้อๆ!”เด็กหนุ่มพยักหน้าอย่างว่าง่าย

“ภารกิจที่คุณต้องทำคือ ดูแลคนๆนึง”

“ห่ะ?... ”ง่ายๆเเค่นี้หรอ

เหมือนฟาร์มจะเข้าใจความคิดของอีกฝ่ายเขาจึงอธิบายต่อ

“มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ‘เฮ่อเทียน’ คือบุตรรักคนหนึ่งของควีน แต่ชะตาของเขามักจะอาภัพ ไม่ว่าเกิดที่ในโลกใดเขาจะถูกรังแกอยู่เสมอ ไม่อย่างใดก็อย่างนึงเช่น

ถูกคนรักหักหลัง พ่อไม่รัก เเม่ทอดทิ้ง รักเขาข้างเดียว โดนเพื่อนทรยศ บลาๆๆๆๆ ”

“ชีวิตของเขาน่าสงสารกว่าผมตั้งเยอะ”

“ใช่ไหมล่ะ พวกเราถึงต้องการให้คุณไปดูเเลเขาไง”

ซานกระพริบตาปริบๆ“เขาเป็นลูกรักของควีนไม่ใช่หรอ เเล้-”

ชายหนุ่มไม่รอให้เขาพูดจบก็ดักขึ้นมาก่อน“เฮ่อเทียนเป็นลูกของควีนก็จริง แต่อำนาจของควีนก็มีจำกัด หากควีนเข้าไปยุ่งยามเกินไปความสมดุลของโลกทั้งหลายมีหวังพังทลายเเน่...”

“อ้อ อย่างนี้เอง”

ซานพยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจ“แล้วคนไหนล่ะที่ผมต้องเข้าไปสิง”

“สิง? ”ท่าทางงงันของคนตัวสูงทำให้คนที่ตัวเล็กกว่าต้องเลิกคิ้วขึ้นมาบ้าง 

“ใช่สิ ถ้าผมไม่ไปยึดร่างสักคนจะไปดูเเลเฮ่อเทียนอะไรนั่นของคุณได้ไง อ้อ!ขอรวยๆนะ อำนาจนี้เเบบล้นฟ้าเลย รับรองผมจะดูเเลดียิ่งกว่าป้ายบรรพบุรุษของผมอยากแน่นอน”

ท่าทางระริกระรี้ดีใจเหลือล้นของซานเเล้วระบบอัจฉริยะอย่างฟาร์มถึงกับทำหน้าเหวอ

“ใครบอกว่าข้าจะไปยึดร่างคนอื่นมาให้คุณ!”

“นิยายไง! ร้อยล้านพันเรื่องก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่หรอ?” อ่าว หรือเขาเข้าใจอะไรบ้างอย่างผิดไป 

“ไม่ใช่เว้ย! ข้าทำได้แค่ส่งคุณไปอยู่ข้างกายเขาในสภาพแบบวิญญาณได้เท่านั้นแหละ!”

what! ไม่เหมือนกับที่เขียนไว้เลยนี่หว่า!

∆∆∆∆∆∆∆∆

ยังไม่ได้เเก้คำผิด 

๑ คอมเม้น ≠ ๑ กำลังใจ 

อัพช้านะคะ 

ช×ช

ไม่ชอบกดออกนะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน